Antzerkigintza euskaraz

Antzerkilaritzaz, antzerkigintzaz, eta bi horiek euskaraz egiteari buruz askotan hitzegin izan dut Iratirekin. Lepoa puzten zaigu eta egin behar duguka hasten gara berehala, beti.

Azken aldian irakurri ditut bai antzerkigintzari buruzko zeinbait, testu. Antzerkigintza gorenean ez baldin badago, euskarazkoa gutxiago.

Bertsioak egiten direnetan jendeak gurago izanen du erdaraz baldin badira, eta ni ere jendea naiz ez pentsa. Hala ere zergatik joaten ez naizen arrazoiak zerrendaratuta, denbora gabezia da nagusitzen dena. Hala ere ez dit erru sentipenik kentzen euskal antzerkigintzak lortu ezin duen arrakastarantz.

Berrian irakurri nuen azken artikuluak bultzatu nau gogoeta hau egitera. Datuak ez ditut zehatz gogoratzen biana sinetsi abiadura hortan bese bi urte eta euskal antzerkigintza historiara pasako litzakela.

Publiko falta ez omen da arazorik larriena halere. Egindako lanak, handiak bederen, ezin saltzea edo merkatuan lehentasunik eduki eza da mingarriena. Konpainia handien plazaratzeak eta ttikienen saiakera itsuak.

Ez nator ezer konpontzera, antzerkigintza euskaraz baloratzera baizik. Narrutik